Имрӯз дар Хадамоти зиддиинҳисории назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба муносибати рўзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷамъомад баргузор гардид.

     Ҷамъмадро муовини сардори Хадамот Солеҳзода Ширин Буҳор ҳусни оғоз бахшида, кормандони Хадамотро бо рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон табрик намуд.

     Мутахасcиси пешбари шуъбаи танзими соҳаи энергетикаи барқӣ Равшан Исмоилзода баромад намуда, аз ҷумла қайд намуд:

     Аз қабул гардидани Қонуни Асосӣ ва ҳуҷҷати сарнавиштсоз – Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон  28 сол сипарӣ гардид. Боиси фараҳмандӣ  ва хушбахтӣ аст, ки маҳз 6- ноябр  ҳамасола  сартосари Ҷумҳурии азизамон ид дорад ва ин санаи бузургро бо як ҷаҳон фараҳу шодмонӣ таҷлил менамояд.

     Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон санади сиёсиву ҳуқуқиест, ки ҳамчун сарчашмаи ташаккули низоми нави қонунгузорӣ ширкати озодонаву васеи шаҳрвандонро дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоӣ, иқтисодии мамлакат ва идораи давлат таъмин намуд.

     Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон 6 ноябри соли 1994 дар раъйпурсии умумихалқӣ қабул карда шудааст. 26 сентябри соли 1999, 22 июни соли 2003 ва 22 майи соли 2016 бо тариқи раъйпурсии умумихалқӣ ба Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон тағйиру иловаҳо ворид карда шудаанд.

     Тағйиру иловаҳо ба рушди минбаъдаи раванди демократикунонии ҳаёти ҷомеа ҳуқуқу озодиҳои инсон ва кафолати онҳо мусоидат намуд. Конститутсияи кишвари мо “дастоварди бузурги миллӣ” ба ҳисоб меравад, чунки он дар давраҳои бениҳоят душвору баҳснок қабул ва аз ҷониби тамоми мардуми Тоҷикистон баррасӣ гардидааст.

     Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  қабули ин ҳуҷҷати муҳиму сарнавиштсозро яке аз дастовардҳои бузурги Истиқлолияти миллӣ арзёбӣ карда, ба он ҳамчун танзимкунандаи тамоми масъалаҳои ҳаёти сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоиву фарҳангӣ баҳои баланд додаанд: «Қабули Конститутсия дар таърихи навини кишвари мо аз ҷумлаи рўйдодҳои муҳимтарини сиёсие мебошад, ки арзиш ва аҳамияти он бо гузашти замон бештар мегардад».

     Дарвоқеъ, Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ин санади олии ҳуқуқӣ, аз ҷониби коршиносон ва созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ, мутахассисони Федератсияи Россия, Иёлоти Муттаҳидаи Амрико ва кишварҳои Аврупо баҳои баланд гирифта, яке аз панҷ конститутсияи беҳтарини давлатҳои узви Созмони амният ва ҳамкорӣ дар Аврупо эътироф шудааст.

     Конститутсияи Тоҷикистон ба сифати Қонуни асосӣ заминаҳои ҳуқуқии давлат, дахлнопазирӣ ва якпорчагии кишвар, манфиатҳои миллӣ, ҳадафҳои сиёсати дохиливу хориҷӣ ва асосҳои иқтисодиву иҷтимоии ҷомеаи Тоҷикистонро муайян сохт.

     Қобили қайд аст, ки дар мудати 28 – сол ҳамкориҳои мутақобилан судманди Тоҷикистон бо бисёр давлатҳои ҷаҳон, Созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ, ташкилоту  муассисаҳои ҷаҳонӣ ба роҳ монда шудааст, ки  самараи  ҳамкориҳо хеле  назаррас  ва густурда мебошанд.

     Дар маҷмуъ метавон гуфт, ки дастовардҳои бузургтарини кишвари азизамон пас аз қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон пеш аз ҳама, барқарор намудани сулҳу суботи комил ва ваҳдати пойдори  миллӣ, таъмини рушди устувори молиявию иқтисодӣ, таҳкими бехатарии ҷомеа, болоравии ҳисси ватандўстиву ватандорӣ дар миёни тамоми табақаҳои ҷомеаи Тоҷикистон аст, ки ин ҳама маҳз ба шарофати сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти  кишварамон  Ҷаноби  Олӣ  муҳтарам  Эмомалӣ   Раҳмон  ва заҳмату кўшишҳои мардуми соҳибмаърифату фарҳангдўсти тоҷик муяссар гардидааст.

     Дар охир Солеҳзода бори дигар 28-умин солгарди Рўзи қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро ба   кулли ҳамкорон ва тамоми мардуми шарифи Тоҷикистон табрик намуда, барояшон саломатии бардавом, саодату хушбахтиҳои рӯзгорро таманно намуда, дар фатҳи қуллаҳои навин, дастоварду пирӯзиҳои Ватани маҳбубамон комёбиҳои нав ба навро орзу намуд.